ഉമ്മച്ചിന്റെ കാല് പാദത്തിനടിയിലാണ് എന്റെ സുബര്ക്കം. ഉമ്മ തന്നെ ദൈവം, ഉമ്മതന്നെ തണല്, ഉമ്മ തന്നെ സ്വാന്തനം , ഉമ്മതന്നെ ഗുരു, ഉമ്മയുടെ മുല ഞെട്ടില് നിന്നും ആദ്യമായി നുണഞ്ഞു കുടിച്ച മുലപാല് എനിക്ക് വിസപ്പടക്കാന് ഉള്ളതെന്ന തിരിച്ചറിവിന്റെ ആദ്യ പാഠം എന്നേ പഠിപ്പിച്ചു. ഉമ്മയുടെ വിരല് തുമ്പില് പിടിച്ചു പിച്ചവെച്ചു ഞാന് നടന്നു പഠിച്ചു ഉമ്മയുടെ ആദ്യ ചുമ്പനതിന്നും നിന്നും ഞാന് സ്നേഹം പഠിച്ചു
ആ മടിയില് ഒന്ന് തല ചായ്ച്ചാല് തീരാവുന്നതൊളൂ എന്റെ സങ്കടങ്ങള്, എന്റെ പ്രയാസങ്ങള്, പ്രവാസ ജീവിതത്തിലെ ജയ പരാജയങ്ങളില് വീര്പ്പു മുട്ടുമ്പോള് ഒരു ഫോണ് കാളിലുടെ ആ സബ്ദം ഒന്നുകേട്ടാല് ഉമ്മയുടെ സ്വാന്തനത്തിന്റെ സമദാനിപ്പിക്കലിന്റെ സ്വരം ഒന്ന് കാതില് വീണാല് അതോടു തീരും എനിക്ക് ഈ ദുനിയാവിലെ സകല വിസമങ്ങളും
ഉമ്മയിലൂടെ ഞാന് ദൈവത്തെ കാണുന്നു, അറിയുന്നു, ഞാന് അന്ന് തടഞ്ഞു വിഴാന് നേരത്ത് ഉമ്മ ആര്ത്ത് വിളിക്കുന്നു അള്ളാ എന്റെമോന് അതിലൂടെ ഞാന് ആദ്യമായ് ദൈവത്തിന്റെ പേര്പഠിച്ചു ഞാന് എന്ത് തെറ്റ് കുറ്റങ്ങള് ചെയ്താലും ക്ഷമ ചോദിക്കാതെ ക്ഷമിക്കുന്നവള് ഉമ്മ എതോരുകാര്യതിന്നും ദൈവത്തിനോട് പറഞ്ഞാല് കാത്തുനില്ക്കണം ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞാല് കാത്തു നില്ക്കാതെ കാര്യങ്ങള് നേടാം ഞാന് ഒന്ന് കരഞ്ഞാല് കൂടെ കരയാന് ആരെക്കാളും മുന്പേ എനിക്കെന്റെ ഉമ്മ മാത്രം
അങ്ങിനെയുള്ള ലോകത്തില് ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടു വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന എന്റെ ഉമ്മക്കും അതുപോലെ ലോകത്തിലെ എല്ലാ ഉമ്മമാര്ക്കും അമ്മമാര്ക്കും എന്നും എല്ലാ നേരവും ആശംസകള് നേരുന്നു.
എന്നാല് പിന്നെ എന്തിനാ അയ്മുട്ടിയെ ഈ ഇരുപത്തിഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മുലപാല് പോലും കുഞ്ഞിന്നു കൊടുക്കാതെ ഉദ്യോഗത്തിന്റെയും പരിസ്ക്കാരത്തിന്റെയും പേരില് കുഞ്ഞിന്നു ബേബി ഫുഡ് അണാക്കില് ഒഴിച്ചുകൊടുത്തും മുലയുട്ടിയാല് മാറ് ഇടിഞ്ഞു പോക്കും പിന്നെ മൊല കാങ്ങാന് ചേല് ഇല്ല എന്നും പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന പച്ചപരിസ്ക്കാരികള് സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ കോണ്വെന്റ്റില് നിറുത്തി വളര്ത്തു പട്ടിയെ താലോലിച്ചു കൂടെ കിടത്തിയും നടക്കുന്നവര് നടത്തുന്ന ഒരു പ്രത്യക ദിനം വേണോ? ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട് ബരെ ഞമ്മള് കണ്ടതും പഠിച്ചതുമായ ലാളിച്ചു കൊഞ്ചിച്ചു വളര്ത്തിയ പെറ്റമ്മയെ സ്നേഹിക്കാന് ? പത്തുമാസം വയറ്റില് ചുമന്നു നാട്ടു വയറ്റാട്ടി പുറത്തെടുക്കുന്ന അന്നുമുതല് മുലപാല് ഊട്ടിയും മാറിലെ ചുടുനല്ക്കിയും ഊണും ഉറക്കവും കളഞ്ഞു വളര്ത്തി വലുതാക്കുന്ന ഉമ്മയെ എല്ലാ ദിവസവും നമുക്ക് ഓര്മിച്ചുകൂടെ?
അയ്മുട്ടിയെ ചെറിയ സതമാനം ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ചിറ്റമ്മമാര്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതാണ് ഈ പ്രത്യേക ഉമ്മ ദിനം ആസുപത്രീയില് നിന്നും പ്രാസവും കഴിഞ്ഞു അല്ലെങ്കില് സമയ കുറവ് കാരണം നല്ല നാള് നോക്കി ഡോക്ടറുടെ നേരം നോക്കി തൊരന്നു പുറത്തെടുത്തു യോനിയും തുടച്ചു കുഞ്ഞിനെ കുപ്പിപാലുമായി ആയയെ കയ്യില് ഏല്പ്പിച്ചു വളര്ത്തു നായയെ മടിയില് വെച്ച് കൊന്ജിച്ചു ലാളിച്ചു കാറില് കേറി സ്വാന പ്രദര്സനതിന്നു പോക്കുന്ന ഈ കൂതറ മക്കള് അമ്മ ദിനം നടത്തുന്നതിനു മുന്നേ വൃദ്ധ സദനത്തില് ചെന്ന് ഉമ്മക്ക് സുഖമാണോ എന്ന് അന്വേഷിക്കട്ടെ . ഇരുപത്തിഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പരിസ്ക്കരിയായ ഉമ്മമാര്ക്കും കിടക്കട്ടെ ഒരു ഉമ്മ ദിനാശംസകള് അല്ലപിന്നെ !!!
ആ മടിയില് ഒന്ന് തല ചായ്ച്ചാല് തീരാവുന്നതൊളൂ എന്റെ സങ്കടങ്ങള്, എന്റെ പ്രയാസങ്ങള്, പ്രവാസ ജീവിതത്തിലെ ജയ പരാജയങ്ങളില് വീര്പ്പു മുട്ടുമ്പോള് ഒരു ഫോണ് കാളിലുടെ ആ സബ്ദം ഒന്നുകേട്ടാല് ഉമ്മയുടെ സ്വാന്തനത്തിന്റെ സമദാനിപ്പിക്കലിന്റെ സ്വരം ഒന്ന് കാതില് വീണാല് അതോടു തീരും എനിക്ക് ഈ ദുനിയാവിലെ സകല വിസമങ്ങളും
ഉമ്മയിലൂടെ ഞാന് ദൈവത്തെ കാണുന്നു, അറിയുന്നു, ഞാന് അന്ന് തടഞ്ഞു വിഴാന് നേരത്ത് ഉമ്മ ആര്ത്ത് വിളിക്കുന്നു അള്ളാ എന്റെമോന് അതിലൂടെ ഞാന് ആദ്യമായ് ദൈവത്തിന്റെ പേര്പഠിച്ചു ഞാന് എന്ത് തെറ്റ് കുറ്റങ്ങള് ചെയ്താലും ക്ഷമ ചോദിക്കാതെ ക്ഷമിക്കുന്നവള് ഉമ്മ എതോരുകാര്യതിന്നും ദൈവത്തിനോട് പറഞ്ഞാല് കാത്തുനില്ക്കണം ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞാല് കാത്തു നില്ക്കാതെ കാര്യങ്ങള് നേടാം ഞാന് ഒന്ന് കരഞ്ഞാല് കൂടെ കരയാന് ആരെക്കാളും മുന്പേ എനിക്കെന്റെ ഉമ്മ മാത്രം
അങ്ങിനെയുള്ള ലോകത്തില് ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടു വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന എന്റെ ഉമ്മക്കും അതുപോലെ ലോകത്തിലെ എല്ലാ ഉമ്മമാര്ക്കും അമ്മമാര്ക്കും എന്നും എല്ലാ നേരവും ആശംസകള് നേരുന്നു.
എന്നാല് പിന്നെ എന്തിനാ അയ്മുട്ടിയെ ഈ ഇരുപത്തിഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മുലപാല് പോലും കുഞ്ഞിന്നു കൊടുക്കാതെ ഉദ്യോഗത്തിന്റെയും പരിസ്ക്കാരത്തിന്റെയും പേരില് കുഞ്ഞിന്നു ബേബി ഫുഡ് അണാക്കില് ഒഴിച്ചുകൊടുത്തും മുലയുട്ടിയാല് മാറ് ഇടിഞ്ഞു പോക്കും പിന്നെ മൊല കാങ്ങാന് ചേല് ഇല്ല എന്നും പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന പച്ചപരിസ്ക്കാരികള് സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ കോണ്വെന്റ്റില് നിറുത്തി വളര്ത്തു പട്ടിയെ താലോലിച്ചു കൂടെ കിടത്തിയും നടക്കുന്നവര് നടത്തുന്ന ഒരു പ്രത്യക ദിനം വേണോ? ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട് ബരെ ഞമ്മള് കണ്ടതും പഠിച്ചതുമായ ലാളിച്ചു കൊഞ്ചിച്ചു വളര്ത്തിയ പെറ്റമ്മയെ സ്നേഹിക്കാന് ? പത്തുമാസം വയറ്റില് ചുമന്നു നാട്ടു വയറ്റാട്ടി പുറത്തെടുക്കുന്ന അന്നുമുതല് മുലപാല് ഊട്ടിയും മാറിലെ ചുടുനല്ക്കിയും ഊണും ഉറക്കവും കളഞ്ഞു വളര്ത്തി വലുതാക്കുന്ന ഉമ്മയെ എല്ലാ ദിവസവും നമുക്ക് ഓര്മിച്ചുകൂടെ?
അയ്മുട്ടിയെ ചെറിയ സതമാനം ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ചിറ്റമ്മമാര്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതാണ് ഈ പ്രത്യേക ഉമ്മ ദിനം ആസുപത്രീയില് നിന്നും പ്രാസവും കഴിഞ്ഞു അല്ലെങ്കില് സമയ കുറവ് കാരണം നല്ല നാള് നോക്കി ഡോക്ടറുടെ നേരം നോക്കി തൊരന്നു പുറത്തെടുത്തു യോനിയും തുടച്ചു കുഞ്ഞിനെ കുപ്പിപാലുമായി ആയയെ കയ്യില് ഏല്പ്പിച്ചു വളര്ത്തു നായയെ മടിയില് വെച്ച് കൊന്ജിച്ചു ലാളിച്ചു കാറില് കേറി സ്വാന പ്രദര്സനതിന്നു പോക്കുന്ന ഈ കൂതറ മക്കള് അമ്മ ദിനം നടത്തുന്നതിനു മുന്നേ വൃദ്ധ സദനത്തില് ചെന്ന് ഉമ്മക്ക് സുഖമാണോ എന്ന് അന്വേഷിക്കട്ടെ . ഇരുപത്തിഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പരിസ്ക്കരിയായ ഉമ്മമാര്ക്കും കിടക്കട്ടെ ഒരു ഉമ്മ ദിനാശംസകള് അല്ലപിന്നെ !!!